-
1 knuć
глаг.• затевать• ткать* * *knu|ć\knućty несов. затевать, замышлять, строить козни;\knuć zemstę замышлять месть; \knuć spisek готовить (устраивать) заговор
+ planować, obmyślać* * *knuty несов.затева́ть, замышля́ть, стро́ить ко́зниknuć zemstę — замышля́ть месть
knuć spisek — гото́вить (устра́ивать) за́говор
Syn: -
2 spisek
сущ.• заговор• интрига• конспирация• сговор• участок* * *заговор, сговорlista, spis, wykaz список (перечень)odpis, kopia список (копия)* * *spis|ek♂, Р. \spisekku заговор;knuć \spisek составлять заговор
+ sprzysiężenie, zmowa* * *м, P spiskuза́говорknuć spisek — составля́ть за́говор
Syn: -
3 Ränke
Ränke pl knowania n/pl;Ränke schmieden knuć spisek
См. также в других словарях:
knuć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk IIIc, knuję, knuje, knuty {{/stl 8}}– uknuć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IIIc {{/stl 8}}{{stl 7}} mając złe zamiary, obmyślać plan szkodzący komuś, planować działania mające wyrządzić komuś krzywdę : {{/stl 7}}{{stl 10}}Knuć … Langenscheidt Polski wyjaśnień
knuć — ndk Xa, knuję, knujesz, knuj, knuł, knuty «obmyślać, planować potajemnie coś złego» Knuć zemstę, zbrodnię. Knuć spisek przeciw komuś … Słownik języka polskiego
spiskować — ndk IV, spiskowaćkuję, spiskowaćkujesz, spiskowaćkuj, spiskowaćował «porozumiewać się tajemnie, knuć spisek; sprzysięgać się, zmawiać się, konspirować» Spiskować przeciw królowi, przeciw rządowi … Słownik języka polskiego
